ROK DRUGI 

Od nowego roku szkolnego sytuacja uległa diametralnej zmianie. Gimnazjum liczyło już 20 oddziałów i 515 uczniów, a szkoła podstawowa już tylko 4. Wraz z uczniami przybyło nowych nauczycieli, Rada Pedagogiczna liczyła 40 osób. W  szkole działały dwa nauczycielskie związki zawodowe: NSZZ Solidarność – pod kierunkiem pani mgr inż. Marii Sienic i ZNP – pani mgr inż. Jolanty Kuncer.
Dyrektor Gimnazjum powołał drugiego wicedyrektora, którym została pani mgr Agnieszka Marciuk - nauczyciel fizyki.Rada Rodziców poszerzyła swój skład o panów: Krzysztofa Skrzypczyka, Marka Świętochowskiego, Ryszarda Należytego, W. Karwela, Jana Borkowskiego.

Wychowawcami klas I zostali:

I a – mgr Krystyna Glinka

I b – mgr Michał Glinka

I c – Anna Krapa

I d – Ewa Moszczyńska

I e – mgr Anna Orczyc - Musiałek

I f – mgr Monika Organ

I g – mgr Monika Rogowska

I h – mgr Piotr Sadkowski

I i – mgr Jolanta Zawadzka

I j – Agnieszka Zielińska

Zdecydowana większość uczniów szkoły uczestniczyła w zajęciach religii rzymsko-katolickiej, które odbywały się w szkole. Przejęto także do Gimnazjum w nowym roku dwa punkty katechetyczne: przy kościele ewangelickim i kościele chrześcijan baptystów. Obaj pastorowie tych kościołów ksiądz mgr Daniel Ferek i pastor mgr Zbigniew Miksa stali się automatycznie członkami naszej Rady Pedagogicznej. Równocześnie dla uczniów, którzy nie uczęszczali na lekcje religii rzymsko-katolickiej, gimnazjum jako jedyna szkoła w mieście zorganizowałazajęcia z etyki oparte o autorski program nauczania pani mgr Anny T. Orczyc - Musiałek, (ponieważ MEN takowego jeszcze nie opracował).

Dyrektor gimnazjum przejął w całości zarządzanie szkołą. Skutkiem tego nastąpiły spore zmiany organizacyjne. Usunięto małe i nieestetyczne klasowe szatnie z korytarzy, a utworzono jedną ogólną na parterze ze stałą szatniarką. W powstałych wnękach wmontowano ławki.

Gimnazjum otrzymało od MEN nową pracownię informatyczną. W związku z tym komputery starszej generacji odziedziczone po szkole podstawowej, rozdzielono na pracownie przedmiotowe z zamiarem wykorzystania ich do prezentacji edukacyjnych programów multimedialnych w trakcie nauczania. Pierwszą taka pracownię uruchomiła pani mgr Marzenna Grochowalska - nauczycielka matematyki.

W drugim roku nauki szkoła wprowadziła autorskie programy nauczania ze sztuki autorstwa pani mgr Teresy Bartold i z informatykiautorstwa pana mgr inż. Mirosława Bocia.

Dla uczniów, którzy mieli „nadmiar czasu wolnego” z inicjatywy pani mgr Grażyny Moro - pedagoga szkolnego, utworzyliśmy świetlicę integracyjną, która przez kolejne lata realizowała programy profilaktyczne, na dwa lata przed tym, jak MEN wpadł na pomysł, by szkoły opracowały własne programy profilaktyczne (podpatrzyli nas?).

Nasze Gimnazjum stało się także placówką o największej ilości zajęć pozalekcyjnych, prowadzonych społecznie przez nauczycieli. Co trzeci uczeń uczestniczył w ciągu roku szkolnego w różnych zajęciach tego typu. Wypada odnotować, że zajęcia te prowadzili nauczyciele społecznie.

Najgłośniejszym przedsięwzięciem dzięki, któremu Gimnazjum stało się – bez przesady – znane w całej Polsce, stała się inicjatywa Rady Rodziców o wprowadzeniu dla uczniów obowiązkowego noszenia mundurka szkolnego. Staliśmy się pierwszą publiczną i masową szkołą w Polsce, która „porwała się” na takie bardzo poważne przedsięwzięcie wychowawcze. Kluczem do powodzenia stało się pozyskanie uczniów, a przede wszystkim ich rodziców dla tego pomysłu. W momencie podjęcia ostatecznej decyzji o wprowadzeniu obowiązkowego stroju 86% rodziców zaakceptowało jego obecność. Reszta deklarowała przyjazną obojętność. Jedynie 5 rodziców postanowiło realizować zasadę, że nawet najsłuszniejsze rozwiązanie zawsze znajdzie swoich krytyków, bo aktywność ludzka wyraża się także poprzez destrukcję. W tym wypadku była to destrukcja bezskuteczna i nie miała wpływu na ostateczną decyzję.

Rada Rodziców przeprowadziła przetarg na wykonanie mundurków, ustaliła ich krój, kolor i dodatki (koszula i krawat). Lekcje wychowawcze poświęcone były nauce wiązania krawata, ponieważ zdarzało się, że w rodzinach uczniów nikt nie umiał tego robić.

Zorganizowano konkurs na emblemat szkoły, który miał być przyszyty w miejscu prawej górnej kieszeni marynarki.

9 października 2000 roku w Gimnazjum zrobiło się „niebiesko”. Okazało się, że to, co wydawało się niemożliwe do przeprowadzenia z grupą ponad 1,5 tysiąca rodziców i 700 uczniami w małym prowincjonalnym miasteczku, było możliwe. Byliśmy pierwsi w Polsce. Pokazaliśmy, że możliwe jest wyjście poza „uświęcone” wieloletnią tradycją sztywne schematy, że w polskiej szkole wiele rzeczy można zacząć w zupełnie inny niż dotąd sposób i w innym świeżym stylu. I to wszystko zrobiła nieznana szerzej nowa szkoła na odległych Mazurach. Odbieraliśmy gratulacje od wszystkich .......no, od prawie wszystkich. Władze miasta, zachowały znaczące milczenie. Płynął z tego oczywisty morał: przełamywanie utrwalonych schematów ma swoją cenę, zwłaszcza w środowisku małego prowincjonalnego miasteczka. Ale przecież nie o brawa urzędników nam chodziło!

W połowie roku uczniowie klas drugich zorganizowali swoje „połowinki”. Zabawa została rozpoczęta pięknie odtańczonym polonezem do muzyki z filmu „Pan Tadeusz”. Od tej pory staliśmy się szkołą, w której najpiękniej w mieście tańczy się poloneza. Dzieje się tak dzięki efektownym układom tanecznym opracowywanym na zmianę przez panią mgr Teresę Bartold i panią mgr Małgorzatę Grabowską, która sama miała doskonałe doświadczenia estradowe.

Jedyną prawdziwie wartościową inicjatywą, która postanowiliśmy kontynuować po szkole podstawowej był Chór „ARS NOVA”, którego twórcą i stałym kierownikiem była i jest pani Teresa Bartold. Chór został w 1999 roku zakwalifikowany do uczestnictwa w oprawie muzycznej mszy świętej, odprawianej przez Ojca Świętego Jana Pawła II w czasie jego pobytu na Mazurach w Ełku. Tu władze miasta stanęły na wysokości zadania i co roku przeznaczały środki na funkcjonowanie chóru.

Ten rok szkolny był dla nas szczególnie pomyślny. Uczniowie:

Piotr Czyrkowski, Marcin Iwanowski i Radosław Łapiński prowadzeni przez pana mgr inż. Mirosława Bocia zdobyli I miejsce w województwie warmińsko – mazurskim w turnieju „bezpieczeństwo ruchu drogowego”.

Był to rezultat bardzo poważnego potraktowania przez szkołę wychowania komunikacyjnego, które było jednym z istotnych haseł nowej szkoły. Jako jedyna szkoła w mieście i powiecie staraliśmy się stworzyć pomost pomiędzy zdobyciem karty rowerowej w szkole podstawowej i prawa jazdy w szkole średniej. Tym pomostem było uzyskanie w naszym Gimnazjum karty motorowerowej. Co roku uczniowie klas pierwszych uczyli się jazdy na motorowerze, a potem zdawali egzamin na kartę motorowerową. Korzystną dla nas okolicznością było usytuowanie toru do jazdy na rowerze i motorowerze przed szkołą.

Drugi rok istnienia szkoły zakończył się. Na 515 sklasyfikowanych uczniów 89 (17,5%) uzyskało bardzo dobre wyniki nauczania. Najlepszą pod tym względem klasą okazała się klasa II b.

Tytuł Primus Inter Pares - najlepszego ucznia w szkole otrzymała Zuzanna Zubowicz z klasy IIe, która uzyskała średnią swoich ocen - 5,61

Tytuł wiceprymusa szkoły otrzymała:

Mauren Pereira z kl. II c za uzyskanie średniego wyniku swoich ocen – 5,58

Najlepszym sportowcem gimnazjum za rok 2000 – 2001 został: Marcin Kopcych z klasy II a

Po Rada Uczniów przeprowadziła wybory na najsympatyczniejszego nauczyciela Gimnazjum. W tajnym głosowaniu młodzież przyznała ten tytuł nauczycielowi historii

panu mgr Piotrowi Sadkowskiemu

Nagrody za osiągnięcia w pracy zawodowej otrzymali:

Nagrodę Burmistrza Miasta Giżycka:

Stefan Orczyc – Musiałek, Mirosław Boć

Nagrody Dyrektora Gimnazjum:

Jolanta Cichocka, Małgorzata Grabowska, Joanna Kowalska, Lucyna Siuta